Uit met mijn leven

Een kennis van mij was zeer ongelukkig getrouwd. Haar man was een dronkaard. Bijna iedere vrijdag kwam hij dronken naar huis. De vrouw leed er ontzettend onder. Ik kende dit leed. Daarom bezocht ik haar vaak op deze dagen, om haar een beetje te troosten.

Maar ik schakelde ook de hemel in: ieder dag riep ik de Engel-bewaarders van dit gezin aan, die van de man, de vrouw en van de kinderen, dat zij toch zouden helpen dat de man van gezindheid zou veranderen.

Het was weer op een vrijdag. Ik voelde een onverklaarbare onrust in mij. Ik moest naar die vrouw gaan. Hoewel ze een uur van mij vandaan woonde, ging ik toch ’s avonds nog op weg. Nauwelijks had ik haar begroet, toen ze me zei: “Je komt precies op het juiste moment. Vandaag wil ik een einde aan mijn leven maken. Ik kan niet meer. Twintig tabletten liggen al klaar. Zorg jij, alsjeblieft, daarna voor mijn kinderen!”

De vrouw was helemaal verward. Ik zelf was zeer geschokt. Ik ben bijna tot middernacht gebleven en heb geprobeerd met allerlei argumenten om haar van haar verschrikkelijke voornemen af te brengen. Tussendoor bad ik steeds weer tot de Heilige Engel, dat deze de macht van het kwade zou mogen bannen. Eindelijk kon ik haar de belofte afdwingen om toch verstandig te zijn. Heel de weg naar huis bezwoer ik haar Engelbewaarder en die van haar man: “Alsjeblieft help hen, laat hen niet ondergaan!”

Enkele dagen later hoorde ik dat de man veel vroeger dan normaal op de loondag naar huis kwam. Hij werd ook door een onrust gedreven, zoals hij zelf zei, vervuld van zorg om zijn vrouw. Nog nooit had hij dit zo gevoeld. Toen kon ik de hulp van de Engelbewaarders bijna tastbaar voelen. Maar ik hield niet op voor deze ongelukkige en zijn vrouw dagelijks verder te bidden en hen toe te vertrouwen aan de machtige bescherming van hun Heilige Engelen.